STATUS KAPELANA SZPITALNEGO W ARCHIDIECEZJI KATOWICKIEJ (2014-2016)

1. Wprowadzenie teologiczne.

Kościół spełniając misję przekazaną mu przez Jezusa Chrystusa, uważał zawsze troskę o ludzi chorych za swoje szczególnie ważne zadanie: Trzeba, aby bezcenne dziedzictwo, które Kościół otrzymał od Jezusa Chrystusa, lekarza ciała i duszy, nie tylko nie zostało uszczuplone, lecz by rosła jego wartość stale wzbogacana i pomnażana przez podjętą z nowym zapałem duszpasterską działalność prowadzoną dla chorych i cierpiących i razem z nimi. Musi to być działalność, która umożliwi i stworzy warunki do skupienia uwagi na człowieku, do obecności przy nim i z nim, do wysłuchania go, dialogu i współczucia oraz konkretnej pomocy w tych momentach, w których z powodu choroby i cierpienia na ciężką próbę zostaje wystawione nie tylko jego zaufanie do życia, ale także sama wiara w Boga i w Jego ojcowską miłość (Jan Paweł II, Posynodalna Adhortacja Apostolska Christifideles Laici. O powołaniu i misji świeckich w Kościele i w świecie. 30.12.1988, 54).

1. Podstawy prawne.

1. Wolność religii obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wyboru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi, publicznie lub prywatnie, swojej religii przez uprawianie kultu, modlitwę, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie. Wolność religii obejmuje także posiadanie świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz prawo osób do korzystania z pomocy religijnej tam, gdzie się znajdują (Konstytucja RP z 2 IV 1997 r., Dz. U. 1997 Nr 78, poz. 483, art. 53). Rzeczpospolita Polska zapewnia warunki do wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych osobom przebywającym w zakładach penitencjarnych, wychowawczych, resocjalizacyjnych, oraz opieki zdrowotnej i społecznej, a także w innych placówkach tego rodzaju (Konkordat z 28 lipca 1993 r. Dz. U. 1998 Nr 51, poz. 318, art.17 pkt.1; Ustawa o gwarancjach wolności sumienia i wyznania w RP z 17 maja 1989 r. Dz. U. 2005 Nr 231, poz. 1965, art. 2, pkt. 2, art.4.1 pkt.2).

1. Arcybiskup Katowicki mianuje kapelanów i powierza im troskę o pacjentów, oraz personel medyczny (por. kan. 564-565 KPK). Kapelan z mocy prawa kanonicznego (kan. 566) wyposażony jest we wszystkie uprawnienia, których wymaga właściwe sprawowanie posługi.

1. Normy ogólne.

1. Duszpasterstwo w szpitalu sprawuje kapelan szpitalny, tj. kapłan delegowany przez Arcybiskupa katowickiego i zatrudniony na podstawie umowy o pracę w określonym wymiarze godzin na stanowisku kapelana.

1. Kapelan wypełnia tę posługę duszpasterską osobiście, zgodnie z obowiązującym prawem pracy, przestrzegając tym samym czasu i godzin pracy. Czas ten nie obejmuje jego gotowości do spełnienia posługi w sytuacji nadzwyczajnej.

1. Arcybiskup Katowicki mianuje także dla koordynacji duszpasterstwa chorych Archidiecezjalnego Duszpasterza chorych i służby zdrowia.Archidiecezjalnemu Duszpasterzowi powierza się organizowanie duszpasterstwa personelu medycznego, nadzór i koordynację pracy kapelanów oraz uzgadnianie współpracy z dyrekcjami placówek.
    

1. Normy szczegółowe.

1. Kapelan szpitalny nie pełniący jednocześnie urzędu proboszcza lub wikariusza rezyduje w parafii wyznaczonej przez Arcybiskupa Katowickiego na prawach wikariusza, tzn.: proboszcz partycypuje w jego utrzymaniu, zaś kapelan wpłaca do kasy parafialnej ustaloną w Archidiecezji kwotę (obecnie 300 zł), przeznaczoną na utrzymanie miesięczne.

1. Kapelan szpitalny pełniący jednocześnie urząd proboszcza lub wikariusza, zobowiązany jest do osobistego pełnienia posługi i winien tak zorganizować własne zajęcia parafialne, aby nie kolidowały z obowiązkami kapelana szpitalnego (zastępstwo innego duszpasterza jest możliwe wyłącznie w wyjątkowych sytuacjach i przypadkach losowych).

1. Do obowiązków kapelana szpitalnego należy:

1. odprawianie Mszy św. (w miarę możliwości codziennie, a przynajmniej w niedzielę, uroczystości i święta kościelne oraz pierwsze piątki miesiąca),
2. udzielanie sakramentów: pokuty i pojednania, bierzmowania in periculo mortis, namaszczenia chorych, codzienne obchodzenie szpitala z Komunią św., zasadniczo rano – z uwzględnieniem rytmu pracy personelu medycznego np. obchodów lekarskich, stwarzanie pacjentom w godzinach popołudniowych okazji do spowiedzi św. i rozmowy duszpasterskiej, także w przypadkach krótkoterminowego pobytu chorych w szpitalu,
3. wydawanie zaświadczeń o udzielonych sakramentach,
4. odprawianie nabożeństw w rytmie roku liturgicznego np. majowego, różańcowego, Drogi Krzyżowej, Gorzkich Żali itp.,
5. przychodzenie do szpitala na każde wezwanie do chorego,
6. nawiązywanie kontaktu z najbliższą rodziną chorych np. przy okazji odwiedzin,
7. sprawowanie opieki duszpasterskiej nad personelem medycznym,
8. udział w archidiecezjalnych spotkaniach formacyjnych,
9. troska o piękno i czystość kaplicy szpitalnej, naczyń liturgicznych i bielizny kościelnej,
10. rzetelne informowanie na terenie całego szpitala o funkcjonowaniu duszpasterstwa chorych i o możliwościach kontaktu z kapelanem,
11. umożliwienie – na życzenie pacjenta – kontaktu i posługi duchownym innych wyznań,
12. informowanie Arcybiskupa Katowickiego za pośrednictwem delegata biskupiego do spraw księży emerytów i chorych o pobycie księży w szpitalu,
13. nawiązanie i utrzymywanie kontaktu z duszpasterzem służby zdrowia w Archidiecezji Katowickiej,
14. prowadzenie następujących ksiąg: intencji mszalnych;zaopatrzenia chorych in extremis; rozdanych Komunii św.;przychodów i rozchodów na cele związane z duszpasterstwem w szpitalu i utrzymaniem kaplicy (kapelan składa rozliczenie roczne do 31 stycznia roku następnego u ekonoma archidiecezji),
15. odprowadzanie do kasy Kurii Metropolitalnej binacji i trinacji,
16. dystrybucja wśród chorych prasy, czasopism i książek religijnych, ewentualne organizowanie w szpitalu innych form propagowania treści religijnych (biblioteka, gablotka informacyjna).

1. Podstawą utrzymania kapelana szpitalnego zatrudnionego w określonym wymiarze godzin są:pensja szpitalna,intencje mszalne (rozliczane wg prawa diecezjalnego tzn. 5/8 dla celebransa, 3/8 na działalność duszpasterską w szpitalu i utrzymanie kaplicy, na które to przeznaczone mają być również ofiary składane w szpitalu) ;

1. Kapelan szpitalny zatrudniony w szpitalu na pełnym etacie opłaca w Kurii Metropolitalnej seminaristicum i tzw. kapłańską pomoc bratnią.

1. Kapelan szpitalny ma prawo do:

1. dnia wolnego (po uprzednim wypełnieniu koniecznych obowiązków duszpasterskich w szpitalu);
2. zastępstwa w sytuacjach losowych i w wypadku koniecznych wyjazdów;
3. miesięcznego urlopu wypoczynkowego.

Status obowiązuje z dniem ogłoszenia.

Katowice, 29 września 2014 r.

VA I – 7497/14