Lekarz nie może odmówić pomocy lekarskiej w przypadkach nie cierpiących zwłoki, jeśli pacjent nie ma możliwości uzyskania jej ze strony instytucji powołanych do udzielania pomocy.
Zadania humanitarne, jakie spełnia lekarz, dają mu podstawę do żądania ustawowej ochrony jego godności osobistej, nietykalności cielesnej oraz pomocy w wykonywaniu działań zawodowych tak w czasie pokoju, jak i wojny.
Lekarz ma obowiązek zwracania uwagi społeczeństwa, władz i każdego pacjenta na znaczenie ochrony zdrowia, a także na zagrożenie ekologiczne. Swoim postępowaniem, również poza pracą zawodową, lekarz nie może propagować postaw antyzdrowotnych.
Przeprowadzanie badań masowych o charakterze epidemiologicznym winno mieć na celu uzyskanie wyników, które będą wykorzystane dla poprawy zdrowotności społeczeństwa.
Badania te nie powinny stwarzać ryzyka zagrożenia zdrowia osób uczestniczących w badaniach.
Sprawa jest prosta, ale... lekarze mają obowiązek walczyć z czynnikami szkodliwymi dla zdrowia. Jak często lekarze przyjmują pacjentów w gabinetach i palą papierosy. W niektórych gabinetach przyjęć stoją popielniczki pełne niedopałków, nawet jeszcze dymiących. Sprawy alkoholowe są może mniej nabrzmiałe, ale są. Nie jest przyjemnie być badanym przez lekarza, od którego zalatuje woń alkoholu.
Lekarze powinni brać czynny udział w akcjach mających na celu zdrowie społeczeństwa.
Lekarz decydujący się na uczestniczenie w zorganizowanej formie protestu nie jest zwolniony z obowiązku udzielania pomocy lekarskiej, o ile nieudzielenie pomocy może spowodować utratę lub pogorszenie zdrowia pacjenta.
Lekarz nie może uczestniczyć w akcie pozbawiania życia, asystować w torturowaniu lub innym poniżającym traktowaniu człowieka. Nie może też wykorzystywać swej wiedzy i umiejętności dla ułatwienia stosowania jakichkolwiek form okrutnego postępowania.
Lekarz nie może stosować środków i metod dopingowych w celach nieleczniczych. Stosowanie środków i metod uznanych za dopingowe u osób uprawiających sport jest nieetyczne.